bebiiişşş...mi!

malum yaklaşık 2,5 yıldır evliyim zaman zaman aman yap bi çocuk çıkar aradan,, ya ilerde herkesin dediği gibi keşke daha önce yapsaydım die pişman olursan gibi gazlarla düşünsemde iş karar aşamasına geliceği sırada ortadan kaybolurum şu anda bile yazarken bildiğin nefesim tıkanıyo korkuyorum!bi çocuğun sorumluluğu tüm ömrünü ona adaman zaten totiş kadar yerde yaşayıp hiç bişi yapamaman üstüne iice eve bağlanma düşüncesi gözümü korkutuyo!aslında açıklaması basit bunlardan ziyade ben çok evhamlı biriyimdir sürekli aman napıo aman naptı tarzda dolaşırım çünkü canımdan ,anne, baba, kocadan çok sevdiğim onun canına geliceğine benim canıma gelsin dediğim canım kardeşim içinde aynı sorumluluğu hissediorum kimse için yapmicağım şeyleri onun için düşünmeden yaparım ama her kardeş gibi kedi köpek zamanlarımız olmadı diil..neyse işe kardeş aranır ulaşılamaz kurulur kafada o açana kadar taciz edilir sinirlenilir ses duyulunca deriin bi nefes alınır onda bu kadarsam çocukta ne yaparım acaba diorum ay bi de ben öle çok düzenli derli toplu bi insan hiç diilimdir çocuk olunca nolur diede korkuyorum ay şimdi bunları yazarkende korktum ya allah ben böle düşünüorum die vermezse vurun bi yerlere allah korusun..allahım sen en ii zamanı verirsin sağlıklı hayırlı bi evlat ver en çok istediğim bu amin :)