unutmam ama asla hatırlamak da istemezdim..

o kadar derin yaşadım ki şu kısa hayatımı allah her seferinde beterinden saklasın dedim..işin tuhafı unutmam unutmuş gibi yaşarım ve bunlarda kin tutmamı engeller..ordan bakıldığında güzel gibi gözüksede bu özellik aslında kişiliksizlerin bundan faydalanmaya çalıştığını yaşadığın tecrubelerle anlıyosun ve o kendini akıllı sanan insanlara karşı primim sonsuz gibi gözükse de bi yerde bitiyor ve bi kaç insana karşı bitti işte buda onlara cevap olsun..

Ben yaşadıklarımın hiçbirini unutmam. Ama evet yeri gelir susarım.Canımı çok yakan şeyler olur ama yinede susarım,tükenirim....Buna izin de veririm aslında. Salaklığımdan mı?Hayır..Ben kimseye''GİT''de demem,diyemem..O kişi vazgeçilmez olduğundan mı? Hayır...Ona okadar şeye rağmen okadar değer veririm ki,hergün yaptıklarına utansın diye..Ama bir gün öyle bir giderim ki..Kaybedeceğim hiçbirşey olmaz..

ve ne acıki zamanla anlıyosun seni eşinden başka kimse düşünmüyor bi yerde herkes kendi hayatına bakıp kendi rahatını düşünüyor ve kimse çözüm üretmeyince sen kendince doğru yanlış çözümlere gidiyorsun ve korkuyorsun aslında hayat seni daha nasıl etkilicek diye...